چوشمعي سوختم از داغ مرگ ودرد هجرانت (زبان حل حضرت زينب باچوشمعي سوختم از داغ مرگ ودرد هجرانت ولي پروانه سان کردم فدا جان را به قربانتاگر چه جان ندادم کربلا در پيش نعش توولي صدبار مردم از براي لعل عطشانتبه هر درد ومصيبت با تو همکاري نمودم منکه تا تکميل گردد انقلاب وعهد وپيمانتتوخون از حنجرت ميريخت، من ازديده اشک غمچو ديدم پاره پاره پيکر صد چاک عريانتتودادي اصغر واکبر به ميدان فداکاريبلي من هم نمودم کودکانم را به قربانتتورا سر بر سنان بشکست ، من از چوبه ي محملهلال آسا چو ديدم بر سر ني رأس تابانتمرا چون گنج در ويرانه جادادند ، واحسرتتورا در مطبخ خولي عدو بنمود پنهانتتوداديسينه را در پيش تيغ ونيزه ، من بازوبه پيش تازيانه از براي حفظ طفلانتتوکاخ ظلم را لرزاندي ومن سر نگون کردمچو چو ب خيزران آمد زکين بر درز دندانتولي اين غم کشد من را که بايد بي تو بر گردمبسوي خانه ي بي صاحبت ، با اين يتيمانتتودادي (کربلايي)را دو چشم پربکاء امامن اورا افتخار خادمي بهر عزيزانت--اثر طبع نادعلي کربلايي)پدر سه شهيد-به نقل از : شکوفه هاي غمص200-انتشارات خزر -تهران---